Συσκευάζουμε το σωματικό περίγραμμα ενός πλάσματος που βλέπουμε με όλες τις ιδέες που έχουμε ήδη σχηματίσει για αυτό, και στην ολοκληρωμένη εικόνα του που προβάλλεται στο μυαλό μας, αυτές οι ιδέες σίγουρα παίζουν τον κυρίαρχο ρόλο. Στο τέλος καταλήγουν να συμπληρώνουν τόσο ολοκληρωτικά την καμπύλη του προσώπου του, να ακολουθούν τόσο πιστά τη γραμμή της μύτης του, ανακατεύονται τόσο αρμονικά στον ήχο της φωνής του, που όλα αυτά μοιάζουν σαν τίποτα παραπάνω από ένα διαφανή φάκελο. Έτσι ώστε κάθε φορά που βλέπουμε το πρόσωπό του είτε ακούμε τη φωνή του είναι οι δικές μας ιδέες τις οποίες αναγνωρίζουμε και στις οποίες ακούμε.
Aπλοποιούμε τα πράγματα ή τα περιπλέκουμε περισσότερο?
Aπλοποιούμε τα πράγματα ή τα περιπλέκουμε περισσότερο?
Hello stranger, I've known you for all my stupid little life.
οχι μόνο τα περιπλέκουμε ή τα απλοποιούμε, baby, (για μένα το ίδιο είναι, κακό το ένα κακό και το άλλο) αλλά αδικούμε και το πρόσωπο... είναι συνήθως πολύ καλύτερο απ' την ιδέα που έχουμε γι' αυτό. Μόνο που χρειάζεται λίγο κόπο να καθήσουμε να καταλάβουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήο καθενας εχει τη δικη του μαγεια και χρειαζεται διαθεση κ προσπαθεια για να την "πιασουμε" συμφωνω! αλλα πιστευω οτι ειναι εμφυτο να διαμορφωνουμε αποψεις που μπορει να απεχουν χιλιομετρα απο την πραγματικοτητα ειτε το θελουμε ειτε οχι, αναλογα με το τι φανταζομαστε και το τι περιμενουμε απ τους αλλους...τα απλοποιουμε γιατι τους βαζουμε σε καλουπια, και τα περιπλεκουμε γιατι γινομαστε περισσοτερο απαιτητικοι για να ανταποκριθουν ακριβως στις προσδοκιες μας...και ναι,κανενα απ τα δυο δεν ειναι σωστο!
Διαγραφή